زهرا لاريجاني در گفت‌وگو با ايسنا به مناسبت روز جهاني غذا به بررسي گردشگري خوراك و نقش آن در توسعه عمومي گردشگري پرداخت و اظهار كرد: اصولا گردشگري را مجموعه فعاليت‌هايي مي‌دانند كه فرد به مكاني غير از مكان عادي زندگي خود سفر كند و حداقل يك شب تا حداكثر يك سال در آنجا اقامت داشته باشد. در اين تعريف هدف از مسافرت، گذراندن اوقات فراغت است و اگر اين گردشگري به قصد تجربه غذاها و نوشيدني‌هاي مقصد باشد، آن را گردشگري خوراك مي‌نامند. 

وي اضافه كرد: اهميت گردشگري خوراك يا شكم‌گردي تا آن‌جاست كه غذا نقش مهمي در انتخاب مقصدهاي گردشگري داشته باشد. شرايط اقليمي، محيطي، فرهنگي و تاريخي يك منطقه در اهميت ايجاد يك مقصد گردشگري خوراك نقش به سزايي دارد. همچنين اين نوع از گردشگري در كنار مباحث مربوط به گردشگري فرهنگي قرار مي‌گيرد تا جايي كه حتي برخي خوراكي‌هاي محلي نيز تبديل به ميراث انساني و فرهنگي يك منطقه مي‌شود.

دبير كميته خوراك انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرتي كشور ادامه داد: همانطور كه مي‌دانيم مصرف غذا و خوراكي در سفر هر گردشگر يك سوم هزينه كل سفر او را در بر مي‌گيرد. از اين رو بايد به آن به عنوان بخش درآمدزاي گردشگري نگاه ويژه‌اي داشته باشيم. گردشگري خوراك مي‌تواند ظرفيت بالايي در توسعه پايدار اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي يك منطقه داشته باشد كه استان خراسان به خصوص شهر مشهد نيز از اين قاعده مستثني نيست.

قوميت‌هاي مختلف در استان خراسان رضوي تنوعي از غذاها را به وجود آورده‌اند 

لاريجاني خاطرنشان كرد: خراسان رضوي بزرگترين استان در شرق كشور است و با داشتن آداب و رسوم و قوميت‌هاي مختلف قطعا مي‌تواند تنوع غذايي بالايي را داشته باشد. بر اساس مطالعات انجام شده شله مشهدي و غذاي چنگالي از قديمي‌ترين غذاهاي اين استان به حساب مي‌آيد. متاسفانه غذاي چنگالي اين روزها به فراموشي سپرده شده است. از ديگر غذاهاي به نام مشهد مي‌توان به كباب شيشليك اشاره كرد كه اين نوع كباب علاوه بر مشهد در كشورهايي چون شوروي و مغولستان نيز طبخ مي‌شود. اين غذا ۶ تكه از ران گوسفند يا گوساله است. البته غذاهايي از جمله خورشت ريواس، آش بلغور، حليم، ديگچه مشهدي، خورشت كدو شيرين، رشته پلو و اشكنه تخم‌مرغ از غذاهايي هستند كه در اين استان در حال فراموشي هستند.