او با بيان اينكه در گردشگري دريايي علاوه بر ميراث طبيعي بايستي ميراث فرهنگي ناملموس را هم در نظر گرفت‌، مي‌افزايد: در جنوب كشور و در حاشيه شمالي خليج فارس و درياي عمان ما در سبك زندگي مردم در استان‌هاي خوزستان، هرمزگان، بوشهر و سيستان و بلوچستان و در شمال در حاشيه جنوبي درياي خزر در استان‌هاي مازندران، گيلان و گلستان شاهد تنوع فراواني هستيم. خوراك، موسيقي، آداب و رسوم در هر يك از اين مناطق كاملا متفاوت است؛ به عنوان مثال ما مراسم زار

(يك مراسم خاص در جنوب ايران، به ويژه هرمزگان و جزيره قشم كه براي خارج كردن ارواح خبيثه از بدن افراد انجام مي‌شود. به اعتقاد مردم بومي، افرادي كه بيمار شده‌اند و با درمان‌هاي معمول بهبود نيافته‌اند احتمالا «هوايي» شده‌اند به همين دليل مراسمي خاص همراه با موسيقي برگزار مي‌كنند تا فرد دوباره سلامتي‌اش را بازيابد) را در هرمزگان داريم و گواتي‌ (مراسم گوات يا گواتي يك نوع مراسم ذكرخواني است و ريشه مذهبي دارد و يكي از انواع موسيقي درماني به شمار مي‌رود) را در چابهار. ما مي‌توانيم مجموع شيوه زيست مردم را در حيطه ميراث ناملموس دريا ببينيم و در توسعه گردشگري دريايي از آنها كمك بگيريم.

 

نورآقايي مي‌گويد: ما در دريا مجموعه فعاليت‌هايي داريم كه در ساده‌ترين شكل شامل شنا، موج‌سواري‌ يا كشتي‌سواري است. علاوه بر اينها فعاليت‌هايي مانند غواصي و... نيز در اين زمينه مي‌توان در نظر گرفت.