آداب ديگر سفر را طبق تعاليم ديني

فوايد مسافرت بسيار است. كسب تجربه و پخته شدن، آشناييها و ارتباطات جديد، از آن جمله است.

سفر، آزموده كند مرد را هم از دل براند غم و درد را ز گيتي بدو نيك، بنمايدش وز آن گنج دانش بيفزايدش

آداب ديگر سفر را طبق تعاليم ديني، فهرست وار اينگونه مي يابيم:

1 - خداحافظي كردن از خانواده و بستگان از سوي مسافر، بدرقه كردن كسي كه به سفر مي رود، از سوي اهل خانه و بستگان.

2 - شروع كردن سفر با «صدقه »، جهت سلامتي و رفع و دفع بلاها.

3 - خواندن دو ركعت نماز، دعا كردن و جان و مال خانواده را به خدا سپردن و بر او توكل كرد.

4 - خواندن اين دعا: «بسم الله، آمنت بالله، توكلت علي الله، ماشاء الله، لا حول و لا قوة الا بالله.»

5 - برداشتن عصا، يا وسيله اي جهت دفع شر و خطرات احتمالي و حمل ابزار دفاعي.

6 - همراه داشتن مسواك و شانه و لباس و ظرف.

7 - همراه برداشتن مواد غذايي و خوراكهاي مورد نياز و رهتوشه سفر.

8 - همراه داشتن داروهاي مورد نياز، سوزن، نخ، طناب و زيرانداز.

9 - رعايت اخلاق خوب با همسفر در طول مسافرت.

10 - در سفر، بار بر دوش ديگران نبودن، خرج خود را به گردن ديگران نينداختن.

11 - مراعات حال همسفر، در صورتي كه خسته يا مريض باشد.

12 - همكاري در كارها، برعهده گرفتن كارهاي سنگين در مسافرت.

13 - گوش كردن به حرف بزرگترها.

14 - مشورت با همسفران در انجام كارها و تصميم گيريها.

15 - مواظبت بر خواندن نماز در اول وقت.

16 - پس از سفر، نقل نكردن سختيها و ناملايمات مسافرت.

17 در بازگشت از سفر، براي اهل خانه، هديه و سوغات آوردن 18 - هنگام مراجعت از مسافرت به وطن، خدا را شكر كردن و بر نعمت سلامتي، حمد كردن.

براي تك تك آنچه ياد شد، احاديث مكرري در متون ديني آمده است كه مجال طرح آنها نيست.

به علاوه، سفر وسيله شناخت است، هم شناخت خود، هم شناخت ديگران. چون رنجها و سختيهاي مسافرت و حالتهاي فوق العاده، جوهره انسان را مي نماياند و خصلتهاي دروني بروز مي كند. حتي انسان ميزان تحمل و مقاومت و كارداني و تجربه خود را هم در سفر به محك مي تواند بزند.

از جمله سفرهاي پسنديده، مسافرت به شهرهاي مذهبي و زيارتگاهها و ديدن اماكن تاريخي و ديدار با بزرگان و شخصيتهاي علمي و اخلاقي است.