آداب سفر(گردشگري)در اسلام

آداب سفر(گردشگري) در اسلام - گزيده هايي از درس هاي استاد محترم خانم دكتر شيوا سيف الديني.
فرهنگ معين: سفر(گردشگري)، در لغت به معناي بيرون آمدن از شهر خود و رفتن به محل ديگر است.

سفر(گردشگري) در قاموس قرآن: به معني؛ پرده برداشتن و آشكار كردن حقايق است. و مسافرت را از آن جهت سفر گويند كه خُلقيات در آن نمايان مي شود.
دايره المعارف؛ پرفسور جعفري: سفر، جا به جايي از مكان به مكان ديگر است. سفر(گردشگري) جنبه اصلي گردشگري است و بدون آن معنايي ندارد. كساني كه ادعاي داشتن انگيزه و سليقه ي برتر براي سفر(گردشگري) دارند، خود را مسافر و بقيه را گردشگر مي نامند.
سياحت: نوعي گردشگري در شهرها و ملل گوناگون است به عبارتي گردشگري است. سياحت؛ گردش در زمين است. اما سيـــــــاح، كسي است كه در بلاد كشورهاي دنيا سياحت مي كند.
فرهنگ هاي عربي: گردشگري و سفر را كشف حجاب و كنار زدن پرده معنا كرده اند. سفر عمامه را از سر و نقاب را از صورت كنار زند.
فيض كاشاني: از رهگذر سفر، آدمي از آنچه مي هراسد رهايي مي يابد و به آنچه ميل دارد، نايل مي گردد. سفر(گردشگري) بازگيرنده و باز دهنده است.
سائح؛ به كسي گفته مي شود كه در زمين مي چرخد و گردشگري مي كند، در واقع به معناي حركت و رفتن مداوم است.
اين واژه به معناي: گردشگر/ حركت همراه با آرامش و انديشه/ مسافر/ جهانگرد و توريست آمده است.
سياحت و مسيح: مسيح، همواره در زمين سير و سياحت مي كرد، تا هم با شگفتي هاي آفرينش آشنايي بيشتري پيدا كند و هم در راه هدايت بندگان خداوند گام نهد و هم از بدخواهان گريخته و به ديدار نيكان توفيق يابد.
تعريف سازمان جهاني گردشگري (UN.WTO ( WORLD TOURISM ORGANIZATION: به مجموعه فعاليت هاي فرد يا افرادي گفته مي شود كه به مكاني غير از مكان عادي خود سفر(گردشگري) مي كنند و حداقل يك شب و حداكثر يك سال در آنجا اقامت نموده و هدف از مسافرت، گذران اوقات فراغت، تفريح، تجارت، مسائل بهداشتي، شركت در كنفرانسها، گردش دريايي يا فعاليت هاي ديگر است. و اهدافي نظير اشتغال و كسب درآمد در منطقه مورد نظر را شامل نمي شود. بعبارتي هدف از سفر(گردشگري) گرفتن دستمزد نباشد.
كليه عواملي كه در گردشگري موثراند عبارتند از:
1- گردشگران 2- عرضه كنندگان خدمات و كالاهاي مورد نياز گردشگري. 3- دولت و سياست هاي آن. 4- جامعه ميزبان.
گردشگري؛ تركيبي از فعاليتها/ خدمات/ كالاها/ سياستها/ خط مشي ها/ ضوابط/ فرهنگ ها مي باشد كه براي تحقق يك سفر(گردشگري) سياحتي ضرورت دارد.
تعريف گردشگري برگزيده شده: مجموعه تغييرات مكاني انسانها و فعاليت هايي است كه از آن منتج مي شود. اين تغييرات خود ناشي از به واقعيت پيوستن خواسته هايي است كه انسان را به جا به جايي وادار مي كند و بالقوه در هر شخص با شدت و ضعف متفاوت وجود دارد.
از ديد بازاريابان، فعاليت هايي از قبيل: برنامه ريزي سفر(گردشگري)، مسافرت به مقصد، اقامت، بازگشت و حتي يادآوري خاطرات نيز مي شود. بطور كلي هرگونه فعاليت را كه در جريان سفر(گردشگري) يك سياحتگر اتفاق مي افتد را مي توان گردشگري تلقي نمود.20 فصل دوم
گذشته تاريخي صنعت گردشگري: از جمله سفر(گردشگري) كاشفان و ماجراجويان، آغاز با ماژلان و پايان با كريستف كلمب. سپس سفرهاي دريايي و پيدايش راه آهن شكل گرفت.
انگيزه و اهداف گردشگران: ورزشي/ فرهنگي/ تاريخي/ تجاري/ مذهبي.
والنس اسميت و طبقه بندي گردشگري: گردشگري قومي/ هنري/ تاريخي/ تفريحي/ كاري و طبيعت گردي.
اهميت گردشگري: موجب رشد اقتصادي و فرهنگي مي باشد. موجب افزايش درآمد و ايجاد شغل مي گردد. هر گونه هزينه اي را كه گردشگر مي پردازد بعبارتي صادرات نامري حاصل مي گردد. از نظر ايجاد شغل؛ مشاغلي چون ساختمان سازي جهت اقامت گردشگران، هتلها و رستورانها، قايق هاي تفريحي، چادرها، بروشورها و غيره...
از منظر فرهنگي؛ به توسعه تبادل فرهنگي ميان كشورها كمك كرده و بينش اجتماعي و تفاهم بين المللي را افزايش مي دهد.
اشكال عمده گردشگري: تفريحي و تجاري/ زيارتي/ سياسي/ اجتماعي/ فرهنگي/ آموزشي/ مذهبي و درماني. فصل سوم: انواع سفر(گردشگري) بر اساس اين سه عامل: انگيــــزه / حكم شرع و مـــكان مي باشد.
انواع سفر(گردشگري) بر اساس انگيزه ها:
1- سفرهاي(گردشگرهاي) عبادي و زيارتي مانند:{كعبه، عتبات و عاليات و ديدار پدر و مادر( صله رحم)}.
2- گردشگري و سفرهايي براي اعمال خير و نيك مانند: رسيدگي به امور ايتام.
3- گردشگري و سفرهايي براي سياحت و گردشگري.
4- گردشگري و سفرهايي براي گناه و حرام.
5- هجرت (دور شدن از سرزمين كفر).
6- جهاد (دفاع از كيان امت). 7- تبليغ اسلام. 8- كسب علم. 9- كسب معاش و تجارت.
انواع سفر(گردشگري) بر اساس حكم شرع:
1- سفر هاي واجب مانند: حج تمتع، جهاد و هجرت.
2- سفرهاي مستحب مانند: حج عمره يا مفرده/ زيارت قبر پيامبر اسلام/ زيارت عتبات و عاليات/ صله رحم/ تبليغ اسلام/ كسب علم و معاش/ سياحتي و گردشگري.
3- سفر مكروه: سفري كه، آدمي جهت فرار از انجام فرايضات ديني (تكاليف ديني) انجام مي دهد. روزه نگرفتن.
4- سفر حرام: سفري كه براي مخالفت با دستورات اسلام باشد.(سفر گناه)
انواع سفر(گردشگري) از نظر مكان:
اين نوع سفر(گردشگري) شامل سه بخش مي باشد: {مكانهاي مقدس، مكانهاي ديدني و تفريحي}
مكان هاي مقدس: خانه ي خدا، مسجد النبي، قبور ائمه، قبور امامزادگان و اولياي الهي.
مكان هاي ديدني: مكه، مدينه، مسجد الاقصي و كوه تور.
مكان هاي تفريحي: سواحل مديترانه، سواحل جنوب شرقي آسيا و ...
برخي از سفر(گردشگري)هاي حرام و مكروه از نظر فقها:
• گردشگري و سفر، براي انجام كار حرام و گناه. مانند: ارتكاب به دزدي و قتل.
• گردشگري و سفر، براي لهو و لعب.
• گردشگري و سفر، به منظور ترك كار واجب و فرار از واجبات. مانند: روزه نگرفتن.
• گردشگري و سفر، به منظور فرار از جهاد و يا فرار از پرداخت بدهي و قرض.
• گردشگري و سفر، كه براي مسافر ضرر داشته باشد.
• گردشگري و سفر، كه اسباب اذيت پدر و مادر گردد.
• گردشگري و سفر، زن بدون اجازه شوهر و فرزند با نهي پدر و مادر كه آن سفر بر زن و فرزند واجب نباشد.
فصل 4: نكات كلي بر اساس دستورات بزرگان دين در خصوص سفر:
به تنهائي سفرنرفتن/ با افراد متواضع سفر كردن/ تبسم داشتن (توصيه لقمان به فرزندش)/ انتخاب رفيق/ انتخاب رفيق هم طراز{هنگام همنشيني، با سطح خود همراه شو، نه با كسي كه به تو برسد}/ انتخاب رئيس{از بين سه نفر يكي مسئول شود}/ به ديگران اطلاع دادن/ تهيه زاد و توشه/ نماز خواندن{قبل از سفر(گردشگري) انجام شود}/ صدقه دادن{خرد سلامتي سفر(گردشگري)}/ موافقت با دوستان{جز در گناه با همسفر(گردشگري)با همراهانت موافق باش}/ دعا و شوخي كردن{درحد متعارف}/ بازگو نكردن مشكلات سفر{بعد از سفر بازگو نكنيم}.
آداب سفر(گردشگري) طبق تعاليم ديني:
مسافر از خانواده و بستگان خداحافظي نمايد./ اهل خانه و بستگان، مسافر را بدرقه كنند.
شروع كردن سفر(گردشگري) با صدقه، جهت سلامتي و رفع و دفع بلاها.
خواندن دو ركعت نماز، دعا كردن و جان و مال خانواده را به خداوند سپردن و بر او توكل كردن.
خواندن اين دعا: به نام خداوند قادر متعال، خدايا در پناه تو به سفر(گردشگري) مي روم و تنها توكلم به تو مي باشد و با نظر تو گردشگري نموده و از تو قدرت مي گيرم.
برداشتن عصا، يا وسيله اي جهت دفع شر و خطرات احتمالي و حمل ابزار دفاعي.
همراه داشتن مسواك، شانه، لباس و ظرف. خواندن نماز در اول وقت.
همراه داشتن مواد غذايي و خوراكي هاي مورد نياز و ره توشه ي سفر(گردشگري).
همراه داشتن داروهاي مورد نياز و نيز نخ، سوزن، طناب و زير انداز.
رعايت اخلاق خوب با همسفر(گردشگري) در طول مسافرت.
در سفر(گردشگري)، سربار ديگران نبودن، خرج خود را به گردن ديگران نيانداختن.
مراعات حال همسفر(گردشگر)، در صورتي كه خسته يا مريض باشد.
همكاري در امور، بر عهده گرفتن كارهاي سنگين در مسافرت.
گوش كردن به حرف بزرگترها. مشورت با همسفران در انجام امور و تصميم گيري ها.
پس از سفر(گردشگري)، نقل نكردن سختي ها و ناملايمات سفر.
سوغات آوردن براي اهل خانه. پس از بازگشت، غسل نمودن و خداوند را شكر و سپاس گفتن.
گردشگري؛ وسيله شناخت خود و ديگران است. متفاوت بودن فعاليت هاي روزمره در گردشگري مشقت هاي خود را دارد و توانائي هاي آدمي را نمايان مي كند و خصلت هاي دروني نمايان مي گردد. در گردشگري، آدمي ميزان تحمل، صبر و مقاوت، كارداني و تجربه خود و ديگران را محك مي زند. 58
ساير آداب سفر(گردشگري): امام صادق مي فرمايد؛ گردشگري، براي يكي از اين سه امر بايد باشد:
تهيه توشه آخرت/ تامين معاش زندگي و لذت مباح و تفريح غير حرام.
فوايد گردشگري بسيار است. كسب تجربه و پخته شدن، آشنايي ها و ارتباطات جديد.
سفر، آزموده كند مرد را * هم از دل براند غم و درد را/ ز گيتي بد و نيك، بنمايدش * وز آن گنج دانش بيفزايدش.
ديدگاه اسلام درباره ي آداب سفر(گردشگري): سه قسم است: پيش از سفر/ هنگام سفر و پس از سفر.
پيش از سفر، گردشگر غسل نموده/ دعا بخواند/ خانواده ي خويش را به خداوند بسپارد.
هنگام سفر(گردشگري)؛ بهتر است كه در روزهاي پنجشنبه، جمعه شب و شنبه در هنگام سحر سفر آغاز شود. همراه بردن لوازم اصلي سفر/ اتراق نكردن در مسير رودخانه ها و نهر ها و ميان جاده ها.
پس از سفر؛ وقتي به خانه مراجعت نمايد، غسل نموده و دعا كرده و دو ركعت نماز به پا دارد/ هديه به ارمغان آورد.
آداب پيش از سفر(گردشگري): تدارك ديدن وسايل مورد نياز در سفر(گردشگري)ي كه با اتومبيل خويش انجام مي دهيد.{عبارتند از: جعبه كمك هاي اوليه/ كارت هاي شناسائي در اتومبيل/ سرگرمي براي فرزندان/ خوراك ساده و ...}، وصيت؛ كه امري لازم و ضروري است تا وارثان دچار مشكل و سردرگمي نشوند.{ حادثه خبر نمي كند}. انتخاب زمان مناسب؛ پنجشنبه و شنبه بيشتر در اسلام پيشنهاد شده است./ بي خبر به مسافرت نرفتن؛ به افراد خانواه خبر دهيد./ بدرقه مسافر؛ دعا كردن براي مسافر كه به سلامت برود و باز آيد/ انتخاب همراه؛ همراه هم شأني بيابيد و سفر نمائيد./ دعا و ذكر خداوند در حال حركت.
آداب هنگام سفر(گردشگري):
قبل از حركت غسل كنيد و دعا بخوانيد/ نام خداوند را هر لحظه به زبان بياوريد / قبل از خروج از خانه بخوانيد پروردگار خويش را و از او ياري و محافظت بطلبيد/ ابتدا صدقه بدهيد و در فراز و فرودها دائماً نام خداوند را بخوانيد/ هنگام نماز وقت را براي اجراي نماز اختصاص دهيد/ در همه حال قرآن بخوانيد/ در جايي كه به استراحت مي پردازيد دو ركعت نماز به پا داريد و هنگام حركت از آنجا نيز دو ركعت نماز به پا داريد. 74
سلامت جسم در سفر(گردشگري): دقت در مصرف آب و مواد خوراكي.
درمان بيماري قبل از سفر(گردشگري): در صورت مشاهده ي هر گونه بيماري حتما با پزشك معالج خود مشورت نماييد.
بهداشت آب: در طول سفر(گردشگري) از آب هاي تصفيه شده و مطمئن استفاده نمائيد و از دست فروش ها يخ نخريد زيرا نمي دانيد كه يخ توليد شده از چه آبهاي بوده است.
بهداشت مواد غذايي: از تاريخ توليد و انقضاي آنها مطمئن شده و در ضمن، لبنيات و تخم مرغ عسلي خريد ننمائيد.
استفاده از رستوران هاي بين راهي معتبر: نكات اساسي جهت ارزيابي بهداشت، بازديد از سرويس هاي بهداشتي، لباس پرسنل، ظروف پذيرايي و حضور مگس و حشرات را مد نظر قرار دهيد.
نخوردن بعضي از غذاها: كباب كوبيده و خورشت ها و سالاد الويه و...
همراه داشتن وسايل بهداشتي مورد نياز: همه آن وسايلي كه شخص مي بايست براي خويش استفاده نمايد.
تكميل سابقه واكسيناسيون: براي كودكان بسيار ضروري است و كارت مذبور همراه باشد.
بيماراني با سابقه ديابت: به آنها توصيه مي شود كه: همراه داشتن داروهاي مورد نياز و سرنگ و سر سوزن يك بار مصرف و عدم خريد و مصرف داروهاي غير مجاز.
پيشگيري از گزش حشرات: استفاده از فضاهائي كه درب و پنجره دارد و يا از پشه بند و اسپري پشه كُش استفاده شود.
مسافرت در شب: پيامبر اسلام توصيه كرده است كه قسمت پاياني شب براي سفر(گردشگري) بهتر است.
حفظ پول و اثاثيه: در طول سفر(گردشگري) مي بايست از اموال و دارائي خويش محافظت شود.
همراه داشتن خوراكي: از پاكيزه ترين مواد خوراكي، آجيل ها اعم از: گردو و بادام و غيره... استفاده شود.
نيازمندي هاي سفر(گردشگري): آينه، شانه، مسواك، سرمه دان و ...
حل مشكلات همسفران: به همسفران ياري رسانيم.
چه چيزهايي را با خود به سفر ببريم؟
ابتدا ليستي فراهم نموده و از روي آن چك شود؛ وسايلي چون: گيره لباس، مو چين، درب باز كن قوطي كنسرو و نوشابه، ليف حمام، دستمال كاغذي، آب و آبنبات.
چيزهايي كه همراه نداشتن آنها بهتر است: اتو، بطري كامل شامپو و لوسيون، سشوار و يك لباس براي هر روز. با يك تلفن زدن به پذيرش هتل، مشكل سشوار و اتو و غيره ... برطرف مي گردد.
توصيه هاي تغذيه اي براي مسافران: خوراك درست و قابل قبول سفارش داده و مصرف نمائيد تا بيمار نشويد.
بهداشت آب آشاميدني: از بطري هاي استاندارد آب معدني استفاده نماييد. جوشاندن آب، به مدت يك دقيقه تا قُل بخورد سپس در دماي اتاق بگذاريد تا سرد شود. اين روش باعث از بين بردن باكتري ها و انگل هاي احتمالي آب مي شود. در ارتفاعات بالاي 2000 متر چون آب در دماي كمتري جوش مي آيد! لذا مدت قُل خوردن آب را به 3 تا 5 دقيقه افزايش دهيد. براي بهتر شدن مزه آب، يا كمي نمك به آن بي افزائيد و يا از بطري به بطري بريزيد. از مسواك كردن با آب غير آشاميدني جداً پرهيز نمائيد. گردشگران در سرزمين مقصد، مي توانند اطلاعات مربوطه را، از مسئولين آن تفرجگاه كسب نمايند.
بهداشت مواد غذايي: قبل از مصرف خوراكتان حتما بهداشت فردي را عمل نمائيد/ از دست فروش ها غذا تهيه ننمائيد/ از رستوران هاي مطمئن اقدام به تهيه غذا نمائيد./ فقط غذاهاي كاملاً پخته شده و گرم را ميل نمائيد/ سبزي و سالاد توصيه نمي شود/ غذاي اضافي را فوري در يخچال قرارداده و هنگامي كه دوباره مايل به ميل نمودند شديد از گرم شدن تمام آن، اطمينان حاصل نمائيد/ مواد غذايي خام و پخته را جدا از هم در يخچال نگاه داريد./ مواد غذايي پر خطر كه ممكن است مسموميت هاي غذايي با آن ها بيشتر شود: عبارتند از: مرغ، تخم مرغ، گوشت قرمز، شير و ماهي.81
اهميت صبحانه: صبحانه از وعده هاي مهم غذايي بوده و براي سلامتي بسيار حائز اهميت است. كه در سفر متاسفانه رعايت نمي گردد. خوردن صبحانه سفري با توجه به محدوديت زمان؛ نان و پنير و گردو، گوجه خيار و زيتون و ميوه هاي فصلي توصيه مي شود.
مصرف آجيل و شيريني جات بايد در حد تعادل باشد. شيريني ها، داراي عوارض هستند كه مي بايست در مصرف آنها دقت گردد. بايد مراقب دندان ها بود. آب بهترين نوع غذا مي باشد كه در مورد مصرف آن نيز بايد توجه شود.
خوراك هاي كنسروي مطمئن در سفر، بهترين گزينه است. استفاده از دوغ و ماست و ليمو ترش مي تواند در رفع مسموميت هاي غذايي كمك كند.
آداب پس از سفر(گردشگري): آداب مشايعت و استقبال از مسافر و آداب برگشتن او؛ هديه آوردن/ بازگو نكردن مسائل سفر/ غسل و شستشوي خويش/ دعا و شكرگزاري از پروردگار.91
فصل ششم؛ آداب سفر(گردشگري) در اسلام:
انتخاب رفيق راه:
با كسي كه براي شما حرمت و ارزش لازم را قائل نيست، سفر نكنيد. با هم سطح خود از نظر اقتصادي سفركنيد.
شناخت همسفر: بهتر است در صورتي كه انسان با شخصي همسفر و همراه خواهد شد، كاملا او را بشناسد.
تعيين مدير: سخن پيامبر؛ ضرورت مديريت در پيشرفت بهتر كار ها ،تصميم گيري و تدبير امور بر كسي پوشيده نيست.
بديهي است فردي كه انتخاب مي شود بايد توانايي تحمل مشكلات، مديريت و تدبير را داشته باشد و سنگ صبوري براي ديگران باشد.
كمك به همراهان:
گاهي در كاري از شما درخواست كمك مي كنند، لازم است كه به آنان كمك كنيد. همانند روايتي كه پيامبر در راهي دستور جمع كردن چوب به همه دادند و علت را نتيجه كار دسته جمعي فرمودند.
مراقبت از همسفر: روايتي از امام صادق نقل است كه اگر كسي با برادر مومنش در راهي با هم بروند چنانچه جلوتر بروند، تا حدي كه آن يكي از زوايه ديد او پنهان، يا عقب بماند، و اگر حادثه اي براي او رخ دهد، همسفر او نيز در اين خطا شريك است.
هماهنگي نه مخالفت: لقمان به فرزندش مي گوييد با همراهانت موافق و همراه باش مگر در جايي كه به گناه منتهي شود.
مشورت كنيد: از امام صادق نقل شده است كه، وقتي از تو نظر و مشورت خواستند، در ارائه راي و نظر واقع بينانه و سودمند خود تلاش كن و تا اين نظر، تثبيت و بازنگري نشده است، تصميم به اظهار آن مگير.
در هنگام سفر هوشيار باشيد و از صداي بلند پرهيز نمائيد.
توجه به عبادات: زماني كه وقت نماز مي رسد آن را به خاطر چيز ديگر به تاخير نياندازيد، بلكه نماز را بجاي آوريد.
در منزلگاه خوب و مناسب فرود آييد كه، نرم ترين خاك را، بهترين رنگ را و بيشترين سرسبزي را داشته باشد.
اخلاق اسلامي: لازمه دستيابي به يك سفر مطلوب و مفيد، رعايت اخلاق اسلامي و دستور هايي است كه در خصوص معاشرت ها در روايات آمده، و فصل مبسوطي از كتب اخلاقي و حديثي را به خود اختصاص داده است.
در سفر و در همه حال، گفتار نيك داشته باشيم زيرا در سفر است كه درون و باطن انسان، براي ديگران روشن مي شود.
خلاصه آنكه رفتار و گفتار خوب، برخورد كريمانه، بذل و بخشش، اجابت دعوت ديگران، بي خود و بي جا سخن نگفتن، امانت داري و كمك ... به همه موارد در مسافرت سفارش شده است.
برگشت از سفر:
از توصيه هاي ديگر اين كه: سفر طولاني نشود و چنانچه در حد نياز و لازم انجام شده، بيش از آن ادامه نيابد و مسافر سريع به محل خود باز گردد.
هديه: يعني اينكه مسافر سعي كند دست خالي برنگردد، چون آنان كه منتظر شما هستند و با ديدن شما خوشحال مي شوند و با ديدن آن هدايا، شادي آنان دو چندان شده و الفت و محبت بيشتر مي شود.
زمان سفر(گردشگري): در شب و سحر سفر كنيد. صدقه مانع بلا است و براي سفر رفتن، بسيار تاكيد شده است.
آداب اجتماعي در سفرهاي بازديدي و آداب معاشرت:
يكي از تاكيدات دين اسلام سفر دسته جمعي و كراهت داشتن سفر به تنهايي است. تاكيد بر خبر دادن به برادر ديني، و پرهيز از همراه شدن با انسان احمق است.
انتخاب همسفر(گردشگر): پيامبر مي فرماييد؛ نخست همسفر(گردشگر) را انتخاب كن، و بعد قدم در راه بگذار.
مردانگي در سفر(گردشگري): بخشيدن توشه خود به همراهان، شوخي كردن به گونه اي كه خشم خدا رو همراه نداشته باشد. قلت مخالفت و ناسازگاري با همسفر ان، و ترك بدگويي از همراهان، بعد از جدا شدن از آنان.
سفرهاي نهي شده: امام علي مي فرمايد: انسان نبايد به سفري برود كه در آن به دين و نمازش لطمه بخورد.
وظيفه مسافر در طول سفر(گردشگري) :
سفر به هر شكلي صورت گيرد، پيوسته خطر ها و مشكلات را نيز در پيش رو دارد، به ويژه آنكه مسافر از خانه و ميهن خود دور و از پشتوانه و حمايت خانواده محروم شده است. با توجه به شرايط مختلف سفر و مشكلات متفاوت آن، سفر كردن، بدون همراه توصيه نمي شود.
همنشيني و همراهي با گروه همسان: شايسته است افرادي كه راه سفر(گردشگري) را با هم طي مي كنند، از نظر مالي، نفقه، و گشاده دستي همگن و همراه هم، يا دست كم نزديك به هم باشند. زيرا همسفر شدن با كسي كه از نظر مالي قوي تر است گاهي سبب سرشكستگي انسان مي شود.
همنشيني با آن كه زينت انسان است: همنشين انسان بايد زينت او باشد و خود فرد، با افراد پست و فرومايه همنشين نشود.
همنشين و همراه خود را از كساني برگزينيد كه اخلاقي آراسته به نيكي ها، و خوبي ها داشته و از نظر خلق و خو الگو بوده باشد و شيوه رفتاري و مرام آنها نيز آموزنده باشد.
اخلاق نيكو: خوش خلقي در سفر، از جمله مهم ترين آداب و دستور هاي پيشوايان است. انساني كه ويژگي هاي ذاتي نيكويي مانند خوش رويي، تواضع و ادب را داراست، نه تنها سفر را به كام خويش شيرين خواهد كرد، بلكه براي همراهان نيز به ياد ماندني خواهد شد.